ՀԻՇԱՏԱԿՆ ԱՐԴԱՐՈՑ ՕՐՀՆՈւԹՅԱՄԲ ԵՂԻՑԻ
27.09.2020
Հավերժությունն ինքն է արցունքն աչքերին ընդունել զոհված հայորդիներին, որ նրանց կյանքի ու սխրանքի մասին դարերին պատմելու համար բավական չեն նույնիսկ կանգնեցված հուշարձանները, անգամ պանթեոնները:
Անարատ խղճի վերքերը երբեք չեն սպիանում և ստիպում են մեզ ոչ միայն պահել նրանց հիշատակը՝ այցի գնալով նրանց շիրիմներին, այլ կառուցել նաև մեսրոպատառ հուշարձաններ՝ զոհվածների ապրած կյանքը գոնե ամբողջացնելու աղերսներով հանդերձ: Ահա այդ դեպքում միայն մենք կկարողանանք անմահացնել նրանց հիշատակը, երկարացնել նրանց հետմահու կյանքը՝ այն դարձնելով հավերժություն, որի առջև անզոր կլինի նույնիսկ ամենազոր ժամանակը:
Դիտել՝https://www.facebook.com/100013529613818/videos/pcb.1779233622537608/820861536397860
![](http://spitak.reglib.am/wp-content/uploads/2023/09/2-2.jpg)
![](http://spitak.reglib.am/wp-content/uploads/2023/09/3-2.jpg)
![](http://spitak.reglib.am/wp-content/uploads/2023/09/4-5.jpg)
![](http://spitak.reglib.am/wp-content/uploads/2023/09/5-3.jpg)
![](http://spitak.reglib.am/wp-content/uploads/2023/09/1-5.jpg)