ՍԻԼՎԱ_ԿԱՊՈՒՏԻԿՅԱՆ_105

Ուզում եմ քեզ այնպես երգել,

Գտնել խոսքեր՝ այնքա՜ն անգին,

Այնպես, ինչպես չի գովերգել

Դեռ ոչ մի մայր իր զավակին…

Դու՝ իմ սրտից պոկված բեկոր,

Դու՝ իմ գրկի՛ց իջած աշխարհ,

Ի՛մ լուսեղեն, ի՛մ լուսավոր,

Ամենաթա՛նկ, ամենալավ:

«Հավերժության երգը»